შენ დამსახე მიუწვდომელ აფროდიტად
და ცრემლებიც ერეოდა ღვინოს მღვრიე,
რად გიყვარდი ასე, ნეტავ მაცოდინა,
წაეყვანე მაღლა ცაში გრძნობებს ძლიერს.
კაბის კალთებს რიონისპირს ვისველებდი,
აბა, ნეტავ, რა საქმე მაქვს ქალღმერთებთან,
მახსენდება ღვთაებრივი ის ედემი,
მთვარის შუქის მძივებით რომ გვაერთებდა.
No comments:
Post a Comment