მე - ალუბალი, შენ დიდ მუხას შორიდან გიცქერ,
მომწონხარ ძლიერ და სურვილით მევსება ტანი,
მინდა გაკოცო,მოგეფერო ტუჩსა და პირზე,
მაგრამ ფესვები მიზიდავენ მტანჯველი ძალით.
და როცა ქარი დაუბერავს, ვიხრები შენკენ,
ტოტებსაც გიშვერ, ჩემს ყვავილებს სახეში გაყრი,
მაგრამ ჩემ გარდა, ალბათ კიდევ რამდენი გიმზერს
და ჩემს მეგობრად გამიხდია მხოლოდღა ქარი.
ის თუ მოგიტანს სიყვარულის და ტრფობის ამბავს,
რომ ავსებულა ჩემი გული და შენკენ იწევს,
დავმწიფდები და მე შეგასმევ ისეთ ტკბილ ბადაგს,
რომ იდუმალი ოცნებებით მეცხრე ცას მისწვდე.
No comments:
Post a Comment