მომეფერე (შაირობა, მაია დიაკონიძე, ავთანდილ ჟღერია, ეთერ ისაკაძე)

 მომეფერე, რომ ლალივით გავბრწყინდე,

შენც გაგათბო, ვუწილადო სხვებსაც

გულის სითბო, თორემ ქვა თუ შემოგხვდა,

არ გაკვირდე, მაია რომ ერქვას.

ავთანდილ ჟღერია:

არ მგონია კლდე, რომ გახდეს მაია,

ვერ დამალავს მაგ თვალების სითბოს,

ეს ვიღაცა მოატყუილო იქნება,

თითქოს  დიდი მსახიობი იყო.

მაია დიაკონიძე:

ეჰ, რას იზამ, თოვლითაც ვიფარები 

და გულისპირს ხან მისველებ ცრემლი,

სულ ყოველთვის ხომ არა დგას დარები,

მწუხარებაც შემხვედრია ბევრი.

ეთერ ისაკაძე:

აგაცილოს უფლის ძალამ დარდები,

გაზაფხულად შემოხვედი ჩვენში,

ხან ვარდი ხარ დანამული მაისის,

ხან გვირილა თავდახრილი მზეში.

მაია დიაკონიძე: 

თავი მართლაც ხან გვირილა მგონია, 

ხან ია და ხანაც იასამანი,

სიყვარული მომეძალა თქვენი,

არ ჰქონია ამ სიყვარულს სამანი.