სატრფიალო-ეროტიკული

 მოველ და მომეხალისე,

სულში აყვავდნენ იები,

შენი თვალიდან მოვკრიფე,

ლამაზები და მზისებრი.

ხელში ნარნარად მარწიე,

პირი ამივსე კოცნებით,

თითქოს ბადაგი მარგუნე,

მოდი და ნუ გაოცდები.

მერე თვითონაც იგემე

ჩემი სამოთხის ვაშლები,

ნეტავი, თუ მოგეწონა,

ბადაგზე არანაკლები.

ლოგინზე წამომაწვინე,

თავქვეშ ამომდე მკლავები,

ტრფობის მორევში ჩამძირე,

მე რაღას გაგიმკლავდები,