სულ არ გემდური...
/ფშაურ კილოზე./შენ,ჩემო ბედის ვარსკვლავო,
გმადლობ,რომ ჰბრწყინავ,ცაზედა;
სულ არ გემდური,თუ შუქი,
მეტი არა გაქვ სხვაზედა,
საყვედურს როგორ გაკადრებ,
ან გულ დაგწყვიტო რაზედა,
მზე-მთვარე,შუქს შაგვაშველებს,
ამ წუთისოფლის გზაზედა.
რაც ,,ბედის წიგნში"ჩაწერეს,
მადლივით დადვეს ქვაზედა...
მე და შენ, ვეღარას შავცვლით,
ბევრიც რო ვიყოთ ცდაზედა.
ვით გორგასალის მიმინო,
ამაყად მეჯექ მკლავზედა,
შენი ნათელიც მეყოფა,
გვირგვინად მედგას თავზედა.
ჯერ მაინც ნუ ჩამიქრები,
შაჩვეული ვარ ძალზედა,
მალი-მალ გადმამხედნოდი,
ხომ სწორად მოგდევ კვალზედა.
წლებს მემატება,მეტს ვფიქრობ,
ამ ქვეყნურ ცოდვა-ბრალზედა...
ჩემი გაჩენის აზრსა და
წუთისოფელის ვალზედა!
ელგუჯა ციგროშვილი.
No comments:
Post a Comment