უტყვი მთვარე შემომყურებს გაოცებით
და ლაპარაკს, ვხედავ, ვერცა ბედავს,
მე მივყვები ამ ბილიკებს მთვარიანებს,
მგონი უკვე დამებინდა მზერა.
ვეღარ ვამჩნევ იებსა და წითელ ვარდებს,
მოჩანს მხოლოდ ეკალ-ბარდის ბუჩქი,
მთვარევ, სხივი მომანათე უფრო მწველი,
ანდა მზერა მომაცილე კუშტი.
No comments:
Post a Comment