ჩემო ბატონო, თქვენ ღრუბლებში დაფრინავთ, ვხედავ,
ეს ცხოვრება კი სულ არ არის ბრმა იდილია,
აგერ ჩეროში ბეღურები ასფალტზე სხედან,
იმათთვისაც კი ლუკმის შოვნა ბევრი ფიქრია.
და ოცნებებსაც წარსულიდან აცვდებათ ფრთები,
რამდენი უკვე ჩამოვარდა, ბევრიც რიგშია,
ალგორითმების ამოხსნაში რამდენი ვკვდებით,
მგონი, ზეცაში რომ წაგვიღონ, იქაც რიგია.
და მაინც ისევ მატრიალებს ეს ქარიშხალი,
მივყავარ საით, რას მიმზადებს, ვერ გამიგია,
ჩემო ბატონო, შენკენ მოდის ნეტავი გზები,
თუ რომ შემხვდება პაემანზე, არსთგამრიგეა.
No comments:
Post a Comment