ხელისგულზე დაგადნები, როგორ ფიფქი,
გაყინულ ჩიტს სულს რომ ნაზად შემიბერავ,
ქართლის მიწა გადათეთრდა, როგორც იფქლი,
ვეღარ ნახა სილამაზე თოვლის ბევრმა.
ჩვენ კი ვივლით, ნაფეხურებს ისევ ვავსებთ,
ფანტელებად ძირს ჩამოდის თეთრი ზეცა,
შენც ინატრე, რაღა გინდა ამის მეტი
და უთუოდ ყველა
ნატვრა აგიხდება.
No comments:
Post a Comment