ვთვრები ძვირფასო,
სიყვარულის სასმისით ვთვრები,
ყანწს ვეძალები,
არ მყოფნია ოცნება ჭიქით,
თუ ერთი ლექსით
შევძელ მაინც მეჩუქა ფრთები,
შემომხვდი სადმე
და ვიფრინოთ ღრუბლების იქით.
ლექსს არ შევაშრობ
მელანივით ამ იდიალებს,
რაღაც სხვა მინდა,
ვიდრე არის კალამი, ფუნჯი...
მოკიდებული
სასმელივით მაბოდიალებს
შენი თვალები
იდუმალი,
ცასავით ლურჯი.
ეკა ჯავახიშვილი
14.11.2016
No comments:
Post a Comment