ნეტავ, რაა უშენოდ! (სატრფიალო)

ეს ცხოვრება, ნეტავ, რაა უშენოდ,

ნეტავ, რაა ზეცა ღრუბლის გარეშე,

ან ცის სახლი როგორ უნდა ვაშენო,

თუ უშენოდ მჩხვლეტს ამ გულის არეში.

ჩაგეხვევი, ჩაგეკრობი გულ-მკერდში,

შენი მზეც ვარ, შენი ჩიტი ნიბლიაც,

შენ იყავი მეფე, მე კი ფარეში,

უშენოდ, ხომ იცი, არ შემიძლია.