შენ ჩემო სუნთქვავ, იმედებით შეგყურებ, ვხარობ,
ვიცი, რომ მოხვალ და სამოთხის გამიღებ კარებს,
არ დაგავიწყდეს ჩემთვის ძღვენი, ყაბაჩა, რიდე,
ნესტან-დარეჯანს არ ეკუთვნს ამბორიც მცირე.
,, შენ ჩემო სუნთქვავ , ნესტანივით იმედით ვხარობ , ქაჯეთის ციხის , -- ვიცი , მოხვალ ,
გამიღებ კარებს ...
მერე მომარგებ , შენს მოტანილ ყაბაჩა -- რიდეს , და უსასრულოდ ჩამჩურჩულებ ლექსების ბწკარებს
No comments:
Post a Comment