შენი თვლების ვუნდები ჭვრეტას,
შენს ფირუზს კაბის საყელოდ ვიხდენ,
გინდა, რომ ვიყოთ ყოველთვის ერთად,
თრთოლვით მოყვები ჩემამდე ხიდებს,
გაბმულს თუ დაბმულს ოქროს სხივებით,
ქარი რომ არხევს ხანდახან შლეგი,
ჩემი ცხოვრების სხივ-კელაპტარო,,
ერთი ღიმილი მაჩუქე შენი.
No comments:
Post a Comment