ვარდები, ყვავილთსხმულები,
ციდან მზის სხივებს ადრიან,
მის ლექსით მონუსხლები.
ზოგი ბნელ ქოხში წერს ლექსებს,
მთვარე დაჰნათის ბადრია,
კარგი ყოფილა მელექსე,
თუ მიხვდნენ მისი ყადრია.
ზოგისა ბამბაც ჩხრიალებს,
ზოგის ოქროც კი დუმდება,
ზოგი ისეთ ლექსს დაგიწერს,
გული რომ ამობრუნდება.
,,მიეცი ნიჭსა გზა ფართო,
თაყვანისცემა ღირსებას",
უფალო, რომ დავაფასოთ,
შენი შეწევნა გვჭირდება.
.
No comments:
Post a Comment