გამქრალი იმედები
მე ყელიდან ჩამომგლიჯეს ოქროს ძეწკვი,
რუდუნებით ვატარებდი უკვე წლები,
იმას გაჰყვა ათასგვარი იმედები,
ჩამესმოდა, მიზიდავდა სადღაც შორით,
ქვეყნის გონი დამალული მაღლა გორით,
ვფიქრობდი, რომ იქ რაღაც, ჩემიც არის,
არას ქონა, მითხრეს შენი ბედი არის.
შენ ვერ იფრენ და იცოცო უნდა დაბლა,
რაც გინდოდა, არაფერი ხომ არ ახდა?!
იყავ ბრმა და იყავ ყრუ და იყავ ბეცი,
ეს ყოფილა, გოგოვ, შენი განაჩენი.
მაია დიაკონიძე
4.04.2023 წელი
No comments:
Post a Comment