ჯამ-ჭურჭელმა უარი თქვა,
ემსახუროს თამუნიას,
ჩაიდანი ცალკე გარბის,
ლამბაქი და ჭიქაც მიაქვს.
შორიახლოს მისდევს გობი,
მას მიჰყვბა ჩამჩა, კოვზიც,
ჩანგალი და დანაც გარბის,
მიაბიჯებს ქვაბი ორი.
- რაშიაო, ნეტავ, საქმე, -
თამუნიამ ჰკითხა როდინს,
ისღა დარჩა მის ნუგეშად,
თვითონ თვალზე ცრემლი მოსდის.
- ეჰ, არ იცი, თამუნია,
რომ ჯამ-ჭურჭელს უნდა მოვლა?
ჭუჭყიანი თეფშების და
ლამბაქების გიდგას გორა!
როცა დალევ ჩაის, კომპოტს,
გამოავლე ჭიქა წყალში,
ჭურჭლის ჟელე მიმოუსვი,
მის გარეცხვას უნდა წამი,
აღარავინ გაგექცევა,
დაბრუნდება ყველა სახლში. -
ასე ბრძანა ქვის როდინმა,
ეტყობოდა ბზარი ხმაში.
და მას მერე თამუნია
დედასავით გამრჯელია,
მის მოვლილ, გარეცხილ ჭურჭელს
მზის ადგება ნათელია.
No comments:
Post a Comment