შაირობა; მე, თინიკო ჭეჟია, ირინა ხურციძე

ნუღარ მეტყვი "მიყვარხარო",

სიტყვებს ძალა არა აქვს,

საქმიანი კაცი ჩანხარ, -

სუფრაზე ხარ თამადა,

დამიმტკიცე სიყვარული:

შემიკაზმე რაშები,

ცაში დროშა გამოკიდე,

ძირს დაფინე ვარდები...

მხოლოდ მაშინ შემოგხედავ,

მაშინ შემიყვარდები! 

თინიკო ჭეჟია:

რა დროშები, რა ვარდები? 

მეტი არ აქვთ დარდები, 

შენ თუ მწვადზე დაპატიჟებ 

მაშინ შეუყვარდები

ირინა ხურციძე:

თეთრ რაშზე ამხედრებული

ხელში წითელ ვარდებით,

ის ჭაბუკი სად წავიდა,

სიზმრად მონალანდები...

--ის არასდროს მიგატოვებს,

ვისაც შეუყვარდები

იქნებ, ერთ დროს ვუყვარდი,

იქნებ, ახლაც ვუყვარცარ,

მაგრამ იმათ მაგივრად

ვეხუტები მუთაქას,

მგონი,მარტოობისთვის

გამწირა მე უფალმა.

მაია დიაკონიძე:

ქალები კაცებს ვუჩივით, 

კაცები კიდევ - ქალებს, 

ვინ - მტყუანი, ვინ - მართალი, 

ირჩევა მერე ღამე.

ირინა ხურციძე:

აღარც რაში ჩანს და აღარც პრინცი,

ჯაგლაგს აჭენებს ყველა უვიცი,

სიყვარულს ფასი როდის ექნება,

მაინტერესებს ვინმემ თუ იცის.

მაია დიაკონიძე:

ჯაგლაგით რომ მოდიოდნენ,

გოგონია, რაღას ვჩივი,'

"მერსედესით" მოვფრინავო,

აღმოჩნდება ბოლოს ტყუილი.

ლია შენგელიძე:

ფიანდაზად თუ ყვავილებს გამიფენ,

ბაღს დამირგე თუკი

თეთრი ვარდები,

გეფიცები , გულის ნადებს გაგიგებ,

უპირობოდ მაშინ

შემიყვარდები!