ერთსტროფიანები

 ლანდი ვარ იმის , 

რაც ვიყავი მე ცოტა ადრე,

და მალე კიდეც 

შევერევი შორეულ ლანდებს

----------------------

ოცი წლის როცა ვიყავი,

თითქოს ზეცაში დავფრენდი,

მაგრამ მაშინაც თვალებში

მერია შავი ნაღველი.

ვერანაირი სამოსელი 

მე ვერ მოვირგე,
დროებითა ვარ 

ამ მიწაზე თურმე მორიგედ.

ლექსების ტრფიალი

 აკვნიდან დამჩემდა, 

როდესაც მომესმა 

ჩიტების ჭიკჭიკი და 

დედის ნაზი ხმით 

ნამღერი ნანინა.

მეჯლისზე არ კი მპატიჟობენ,

ვგონივარ გონჯი,

რა იციან, რომ ჩემი არის

კონკიას ქოში.