მზეზე ბრჭყვინავდა ის ლილისფერად,
და დრო იმ ლოდთან როცა ომობდა,
გვირგვინს იდგამდა ის მზის სხივებად.
მზად იყო ჩემთვის გაეყო გული,
უმანკო სულის მცირე ნაგლეჯი,
და მისრულებდა ყოველგვარ სურვილს,
ძლიერ გვიყვარდა ჩვენ ერთმანეთი.
მაგრამ დამთავრდა ბავშვობა წრფელი,
ის ხვლიკიც გაქრა, აღარ ჩანს ლოდზე,
მე კვლავ ლილისფერ მეგობარს ველი,
ქარიშალი კი ქარიშხალს მოსდევს,
No comments:
Post a Comment