შეჰკიოდნენ მთანი ზეცას,
რომ მოვქონდი ზარით ქარებს,
თოვლიანი თეთრქუდები
მდუმარებით მოიხადეს,
დავეხალე, დავეცეცხლე,
ჩავხვეოდი სულ სხვა არეს
და ალვებმა ალმოდებით
ზევით ნაპერწლები ჰყარეს.
მოვითენთე, მოვიღვენთე,
სული ხორცთან რომ გავყარე,
მაინც შენს იმედად დავჩი,
შენს ფრთებისქვეშ შემაფარე.
No comments:
Post a Comment