გაგვინათებს გზებს უკვალავს,
მზეს დაგვინთებს ღამეც,
ვერა ბნელი ვერ დაფარავს
მის დანთებულ სანთელს.
ხელის სითბო და ღიმილი,
ვერნაწონი ოქრო,
რუდუნებით ჩვენზე ფიქრი,
სიყვარული მხოლოდ.
სულის ტევრებს რომ გვიფარავს
უწმინდესი ფიფქით,
შემოუცვას მას ტიარა
უფლის ძესთან მირქმის,
რომ ილოცოს მუდამ ჩვენზე,
სულს არ სძლიოს ხორცმა,
თუნდ სიკვდილის სარეცელზე,
ჩვენზე - ბოლო ლოცვა.
მაია დიაკონიძე
13.05.2023 წელი
No comments:
Post a Comment