სახლო!
ვეღარ გხედავს გულის თვალი,
ვეღარ გწვდება ჩემი მზერა,
სახლო, ვისზედ მიმინდიხარ?!
სად მიმაგდო ბედისწერამ?!
გადაკარგულს მეძებს ქარი,
არევია ზენა, ქვენა,
აღარ რეკავს სოფლის ზარი,
ვეღარ შეგვკრებს ერთად ყველას.
მოსტეხია ირემს ფეხი,
ტყუილად უხმობს კაცად მშველელს,
პატრონი რომ აღარ ჰყავს,
სახრავს ძაღლი სხვაგან ეძებს.
ლიბოს გველი შესჩვევია,
ის დარაჯობს ახლა ედემს...
მაგრამ ღმერთი არ გაგვწირავს,
სიკვდილად ვით გაგვიმეტებს?!
No comments:
Post a Comment