მე რომ მეგონა
"ხემ თქვა, ცული მე რას დამაკლებდა, შიგ ჩემი გვარისა რომ არ ერიოსო." ქართული ანდაზა
თაღებიანი რომ მეგონა ტაძარი ესე,
ჩამონგრეულა და სხეული წასულა გვერდზე,
სადღაა ბაღში ბულბულების, შაშვების სტვენა,
ღრმა ძილს მოუცავს ეს სამოთხე, - გოდებას ძველთა.
გზააბნეული დავდივარ და იმ ჩემს ვარდს ვეძებ,
რომ მაგონებდა სემირამიდას ბაღებს და ედემს,
მაგრამ ვაი რომ, მისი ძირიც მტერმა გათელა,
დაბადებული ნუთუ იყო ისიც ქართველად?!
ჰაი, დედასა, მითხრეს ისიც ქართველი იყო,
და სხვებზე მეტი ვერაგობა ქართველმა გვიყო,
ძლევამოსილი დაცემულა ციხე თამარის,
მაგრამ იმედის ხის ფესვი ხომ ისევ აქა არის!
მაია დიაკონიძე
29.05.2023 წელი
No comments:
Post a Comment