რაზე მაწუხებ, რა გინდა ახლა,
რას მიკაკუნებ გულის კარებზე,
ეხლები ჩემი ფანჯრების რაფას,
სწუხ, ვერ დაგითმე შენ ასპარეზი.
ვერ მოგაქციე შენ ყურადღება,
ჩუმად კვნესი და შენთვის ქვითინებ,
და მოგაქვს ჩემთან სულისწამღები
ვოდევილები რომ შლის ქვითკირებს.
მაგრამ მე ახლა მშრალი ხესავით
გამოვფიტულვარ, დარდი შემსხმია,
და მხოლოდ ჩიტნი ზეცის მესავნი,
ვით საფრთხობელას თავზე მესხმიან.
No comments:
Post a Comment