ლექსო, სულში ძვრები ჯიხათივით,
კედლები ნელ-ნელა იგება,
რასაც რომ მწერდი და მიქადნიდი,
ვერ ავცდი იმ დანის პირებსაც.
ლექსო, ხანჯალს ნუ ატრიალებ,
ნუ ფლეთ ამ გულის პერანგსაც,
თორემ ამ ჩემს სულს სატიალეს,
შევწირავ იმ ცისფერპერანგას.
"ჯიხათი" ძველკოლხური ტოპონიმია და "საციხურს" ნიშნავს. ჯიხა (ციხე) ერთ დროს სახლის ნაწილი იყო და გორა-სამოსახლოს ერქვა.
No comments:
Post a Comment