ლეგენდა
ათამაშებდა გველი მზეზედ ელვარე ხვითოს,
რომ მაგიური ძალა მომატებოდა თვისტომთ,
სიბრძნე და სიჩაუქე შიგნით ჩაუთქვა გველმა,
თავზე დაესხა ეშმა, ამბავი რა კი ესმა.
მაგრამ ჭკვიანმა გველმა იცოდა მისი ზრახვის,
და გადამალა ხვითო, ასაცილებლად მარცხის,
მას მერე ვეძებთ ხვითოს, მარგალიტსა და ლალებს,
ბევრი ვერ მიხვდა რატომ, სიცოცხლე ანაცვალეს.
ხვითოა ეს ქვეყანა, სიმდიდრე, საგანძური,
საფლავი თამარ მეფის, თვალთაგან დაფარული,
და ვერ მივმხვდარვართ ჯერაც, რომ იმ მიწაზე დავალთ,
სადაც მისანმა გველმა ის ხვითო გადამალა,
მის მარადიულ წიაღს კვლავ გაბრწყინება ელის,
ხვითოს გრძნეული ძალით გაჯანსაღება ერის.
,
No comments:
Post a Comment