ნეტავ სურვილად რად გადავიქეც,
როგორც მარტის ია, ავყვავდი,
ზედ ასე როგორ დამაქციე,
ღმერთო, ლურჯი ფერი ამა ცის.
ნეტავ კაქტუსი ვყოფილიყავ,
უზადო დედოფალი უდაბნოს,
აბა, ეს რომელი ყოილია?!
არავინ იკითხავდა უდაოდ.
მე კი, მე კლდის თავზე ამოვედი,
გულიც მეგონა კლდისა მაქვს,
არა და შემოხედვა მინდა ერთი,
მოკითხვა მომიტანო მზისაგან.
No comments:
Post a Comment