ხმას რომ არა მცემ, მშურს მე იმ სხვისი,
ხითხითებს ქარი, როგორც სატირა,
უშენოდ ვხდები უმწეო, მწირი
და ვემზადები უხმოდ სატირლად.
მინორით ვიწვევ შენზე ნაზ ფიქრებს,
და სიტყვებს ვისვრი უმისამართოს,
ეს დრო უშენოდ ულმობლად მიდის
და ვათამაშებ სულის ,,ამარკორდს".
No comments:
Post a Comment