ზოგჯერ სიყვარულში გვიღამდება,

ზოგჯერ ნათელს სულსაც ავაყოლებთ,

ზოგჯერ გზა ტიალი მიზანს სცდება,

ტყუილად ვედებით ღობე-ყორეს.

ბრუნავს დედამიწა აცა-ბაცა,

თუ ეს მარტოსულებს ეჩვენებათ,

აგერ ვარსკვლავებთან მივალ საცა

და გზა დაიყოფა ზესკნელებად.

ამ ჩემს სულის სიმებს ავაყოლებ,

კოსმოსში შენი ხმა ახმიანდა,

ვარსკვლავებს გავყვები მანათობლებს,

ხომ გამეგებიან ფიანდაზად.

ნუთუ სიყვარული გაიაფდა,

აღარ დარჩენია პრასის ფასი,

ალბათ გაიხარა კაიაფამ,

შენ რომ უმიზეზოდ გამიბრაზდი