ჩემში ისე დიდდები, როგორც ლაღი მდინარე,
ჩემი გულის კიდეა შენი მწვანე კალთები,
სისხლში ისე ჩუხჩუხებ, ვით არაგვი მძვინვარე,
ისე ჩამეკვრ-წამიღებ, გონზე მოსვლას არ მაცლი.
დამიდუღდა მაჭარი, მალე ღვინოდ იქცევა,
წლებმა მირეკ-მორეკეს აქოჩრილი ზვირთები,
სანამ შენ მოხვიდოდი, ეს სხეული მიტევდა,
ახლა ზღვას შევერიო, ამისთვის მაქვს მიზეზი.
No comments:
Post a Comment