ჩემთვის აკვანი მარადიული ღირებულებების სომბოლოა, ახალი სიცოცხლის დაბადების, მზის, მზე ხომ სიცოცხლის წყაროა, დასაწყისი და, ალბათ, დასასრულიც. წავყვებით ოდესღაც მზის სხივებს ცათა საუფლოში, დაივანებენ ჩვენი სულები მზის სამფლობელოში. არასოდეს დამავიწყდება ჩემი პატარა ძმის სახე აკვანში, შემოვუსხდებოდით დედა და ჩვენ, ოთხი პატარა, აკვანს, თან ვარწევდით რიგ-რიგობით, დედა იაკობ გოგებაშვილის "ბუნების კარს" გვიკითხავდა, ქართული კითხვა ახალი ნასწავლი ჰქონდა, ის ხომ უკრაინელი იყო. მეც აკვანში გავიზარდე. წინა კვირას წინამძღვრიშვილზე იყიდებოდა ორას ლარად, ულამაზესი, ნეტავ, ახლა თუ აკეთებენ აკვნებს? თუ არიან ოსტატები? სიამოვნებით შევიძენდი და დავდგამდი სახლში, რა სილამაზეა. ღმერთო! ჩემს ბავშვობაში კარგად მახსოვს იმერეთში სულ აკვნებში ზრდიდნენ ბავშვებს. თუმცა ახლა მედიცინა ამის წინააღმდეგია.
No comments:
Post a Comment