სადაც დავალ, ჩემი ქვეყნის ქუდი მხურავს

და ეს არის ჩემი გულის წამალი,

ავიხედავ, თვალს ჩავუკრავ მსხალს და თუთას,

თავის ნაყოფს, ვიცი,  არ დამამადლის.

ფიჩხი იწვის, ჩანთებულა აქვე თონე,

და საამო პურის სუნი ტრიალებს,

ღმერთო, ჩემო, არ წამართვა გონი,  ჭკუა,

ჩემს სამშობლოს ვანაცვალო სხვა რამე.