ეჰ, ჩემო! (სატრფიალო)

ეჰ, ჩემო, ხავსი ჰფენია ლოდებს,

წარსულისაკენ ისევე ვილტვი,

ის გაზაფხული კვლავ გულში გოდებს,

არა და არა, არ წყდება სიმი, -

გიმღეროს ისევ ნაზი სიმღერა,

მიეალერსოს მარტს და აპრილებს,

თუ ჩვენი შეყრა ღმერთმა ინება,

შეხვედრას თვითონ გაგვიადვილებს.