ნეტავ, ქვეყნად თუ არსებობს კიდევ შენნაირი,
ლურჯ თვალებში გეხატება იდუმალი ფიქრი,
გაიღიმებ და სამყარო ირეკლება ცაზე,
შენ ზღაპრებში მომახვედრე, ისევ მათამაშე.
მაპოვნინე მეც კონკიას დაკარგული ქოში,
ხან მძინარე მზის ასული გამაცოცხლე კოცნით,
აბა, როგორ არ მიყვარდე, როგორ არ მოგენდო,
აზრი შენ ხარ ამ ცხოვრების, ჩემო ერთადერთო.
No comments:
Post a Comment