ჩემს გულში შარშან ლურჯი ია ამოიზარდა,
ვრწყავ, ვუფრთხილდები, რომ არ დაჭკნეს, სათუთად ვუვლი,
იქნება იგი ნაჩვევია სულ სხვა იალაღს
და ენატრება სულ სხვა ზეცა, თეთრი ქარბუქი.
მეც გადავწყვიტე, რომ გადავრგა თავის მიწაში,
და სულ სხვას მივცე ძაფები და საქსოვი ქარგა,
ცოტა კი მაინც საკვირველად მშურს მე იმათი,
ჩემი არა და სურვილები იმათი ახდა.
No comments:
Post a Comment