მოდი და...

 ისევ სატრფიალო ლირიკიდან

მოდი!

მოდი და ჩახსენ გულის კალთები,

ზედ იებმა და ვარდმა იბაღა,

მაგ სიყვარულით ზეცას ავწვდები,

ფეხქეშ გავთელავ ღრუბელთ იალაღს.

მოდი, სანამდე ელავენ თვალნი,

სანამ იჭერენ ამ გულს ღვედები,

თორემ გასკდება და ზეცას ცალი

თეთრდაწინწკლული შველი შევრჩები.

გახსოვს, რომ მკლავდი დუმილით ქვიშის,

უდაბნოს ხვატს რომ თვალში მაყრიდი,

ამის გაგება ახლაც კი მიჭირს,

გამოვიწვიე ყველა რაყიფი

დუელში, დავეც სუყველა ომში

და ბასტილიის შევხსენ კარები,

მაგრამ მდუმარედ ზიხარ შენს კოშკში,

გამომელია უკვე ძალები.

მოდი, თუ კიდევ გახსოვარ ცოტა,

თუ ჩემს სახსოვრად ცას გუნდრუკს უკმევ,

თორემ როდესაც წერილი მოვა,

ცოცხალი აღარ ვიქნები უკვე.

მაია დიაკონიძე

24.07.2022წელი