მე მივდიოდი ფეხშიშველი თეთრ ფაფუკ თოვლში,
მინდოდა შენი ვყოფილიყავ ვარდი, თილისმა,
ნაზი ფურცლები დაცვენილა ფიფქების მოლში,
და დიდი სევდა სიყვარულის მზერას მინისლავს.
შენ კი სარკმელი დაგრჩენია ზამთარში ღია,
არ გამიცივდე, დაიფარე თბილად საბანი,
ყინვა ძარღვებში გაზაფხულის თბილ ქარებს მიაქვს
და ავყვავდები შენს ფანჯრის წინ იასამანი.
No comments:
Post a Comment