მეტოქეობას ერთმანეთს უწევს,
მთებზე ნისლები ქულებად წვება,
დავიდგამ შენზე ფიქრების უღელს.
გულს სიმფონია ბუნების ართობს,
ჭახჭახებს შაშვი, ,,მემენტო, მორი",
მსურს დაგიჭირო სიცოცხლის წამო,
სანამ გავხდები ცასავით შორი.
ყვავილთა ფიფქი ტრიალებს ირგვლივ,
პეპელა მზერას თვალისას ატკბობს,
შენ კი გარშემო ღრუბლებად მივლი,
და როგორც ღმერთი, ჩემს გულში სახლობ.
No comments:
Post a Comment