არ შემეყაროს სადმე ველზე ავი როშაქი,
მწედ და მსახურად მომევლინოს ცრუ გილგამეში
ანდა მეგზური ჩემი გახდეს ქარი ხორშაკი.
ხელს ნუ გამიშვებ, მომეც სულის მცირე საგზალი,
დამაპურე და წყალი მასვი უკვდავებისა,
შენ გარდა ამას ქვეყნად იზამს ჩემო არავინ, –
მე მოვდიოდი ზღვის ქაფიდან, ზამბახებიდან.
ნუ მკითხავ რატომ, მინდა მხოლოდ შენი შეწევნა,
ნუ მკითხავ, ჩემს სულს რად სწადია შენგან დანდობა,
ნესტან-დარეჯნის ბედი თუ კი მე დამეწერა,
მაშ, ეს სამყარო გიწვევს ისევ ბნელთან საომრად.
No comments:
Post a Comment