ნუთუ?! (სატრფიალო)

გუშინ ღამით გვირილების ველი ვნახე,

მზის სხივებში ელვარებდა შენი სახე,

მიყვარხარო, ღიმილით რომ დამიძახე,

გავიღვიძე, კოცნის კვალი ვეღარ ვნახე.

გვირილების ფურცლებიღა მქონდა ხელში,

და ყვითელი თავგულების ნაზი მტვერი,

ნუთუ ჩემთან დარჩენაა ასე ძნელი,

თვალში ცრემლი ჩამდგომოდა ალმაცერი.