აბრიალებულს გადამასხეს, მგონია, წყალი,

და ახლა, როგორც მქრქალი ცეცხლი ვბოლავ და ვხრჩოლავ,

თუნდ ბროწეულის ყვავილების ფეთქავდე ძალით,

მაინც ჩაგაქრობს უცნაური ქარების ქროლვა,

და როგორც ცეცხლი, მეც გავქრები ადრე თუ გვიან,

დავემონები წუთისოფლის ფატალურ ტრიალს.

მაია დიაკონიძე

31.07.2022წელი