აღარც ლექსს მიწერ, არც სიტყვებს, 

როგორცა შვენის ფხოველსა,

არ მცალიანო, მივიწყებ,

კაცს არ ედარო მქსოველსა.

მიდის დრო და ეს ცხოვრებაც ქრება,

გიფრთხილდები ახლა ყველა წამო,

თითქოს სული ამ სიცოცხლით თვრება,

ყველა წუთით მინდა გავიხარო.

მოასწარით, რაც რომ ვერ თქვით გუშინ,

სიყვარული აუხსენით ყველას,

თორემ როცა ჩაიხედავთ სულში,

ნახავთ, იქ რომ არაფერი რჩება.