მე შენს თვალებში ვენთე სინათლედ,
მათში ვხედავდი ჩემს ნაზ ანარეკლს,
დღეს უშენობის მიდგას გრიგალი,
ხის კენწეროებს ხრის და აბაცებს.
მოდის და მოდის უთქმელი სიტყვა,
ნიაღვრებს ჩემი გრძნობებიც მიაქვთ,
და ვეფარები უმზეო ცის თაღს,
სადაც შენ დარჩი, ვეძებ იმ მირაჟს.
,
,
No comments:
Post a Comment