ზამთრის ქარაშოტს გამოვყვები, ჩაგისახლდები,
გულს გაზაფხულის მზის სხივივით აგიფერადებ,
შენ რომ მოკითხვებს ჩემი ფანჯრის მინას ახლიდი,
დღეს ჩემი გული შენზე ფიქრში თრთის და მღელვარებს.
სული ხარ ჩემი, ჩემი ხორცი, ჩემი ნაწილი,
ისე ვიწვები, როგორც თივა მიმქრალ ღადარში
და შენი ხელი ცოტა თუ არ წამომაშველე,
ამ ჩემს სიყვარულს, ვით ნაკვალევს, თოვლი გადაშლის.
No comments:
Post a Comment