აბა და, როგორ არ შეგიყვარო, ნატვრისთვალო,
შენი თვალებიდან მზე მიცინის, ბილილებით,
ისეთი ლამაზი ხარ, ავ თვალს არ დაენახვო.
ველზე ჩრდილი ადგათ ყვავილებს მუხების,
შენა ხარ ჩემი მუხა, მე — შენი წყარო,
შენი ჯანმაგარი ტოტებით მეხები,
მკოცნი, მეუბნები, ჩემი სული ხარო.
No comments:
Post a Comment