შენ ჩემთვის ბავშვი, დიდი ვარო, კაცობას ჩემობ,

და მიჟუჟუნებ ლამაზ თვალებს ნაზად და მორცხვად,

ვაჟო, სხვებისთვის გახდი ტურფა, სიცოცხლისმჩენი,

თორემ ამ წლებმა არ იციან ფორხილი, მოცდა.