ეს სიყვარული, ჩვენი ულევი,
ალბათ მითებში, ზღაპრად დარჩება,
ჩვენ მივყვებოდით ქუჩებს სხივებად,
ეს იყო ჩვენი სიზმრის ახდენა.
ჩვენ მივფრინავდით ცაში ღრუბლებთან,
სხეულებს რძეში ვაბანავებდით
და გაისმოდა ნაზი სიმღერა,
ანგელოზები ჩვენთვის გალობდნენ.
ჩვენ თვალებიდან ვსვამდით წყაროს წყალს,
თაფლით ვივსებდით პირსა და ტუჩებს,
და ბრყინვალება ამ სიყვარულის
ხალხს უნათებდა ბინდიან ქუჩებს.
მე მოვდიოდი, რომ დამენახე,
შენც ჩემი სულის დანახვა გსურდა,
და შევერიეთ წვიმად ერთმანეთს,
ასე დავრჩებით, ძვირფასო, მუდამ.
No comments:
Post a Comment