ვიცი, რომ მეძებ, ფორიაქში დღეები ცვდება
და ეს ფიქრებიც გრძელი არის და უსასრულო,
გზას შენ მინათებ, შენ ერთს, სულით უმანკოს გეტრფი,
ნუთუ, ერთხელაც არ გინდა რომ კვლავ მინახულო.
შემოეჭირა ქამრებივით ყინვა ამ ხეებს
და შიგნით წყალი გაიყინა, შეწყვიტა დენა,
ასე ჩემს გულში გამქრალია თითქოს სიცოცხლე,
როცა ვერ გიმზერ, როცა თვალებს შენსას ვერ ვხედავ.
ვიცი რომ მეძებ,
იოლი კი არის ეს ძებნა?!
ვინ მოგატყუა, ვინ დაგადო თვალზე შალითა,
შენ შენთვის კერავ უსიცოცხლო დეკემბრის დილას, -
რა იცი, იქნებ ახმაურდეს ტრფობის ძალითაც.
No comments:
Post a Comment