თითქოს მოლოდინში გავილიე,
გულზე ბზარები გამჩენია,
მგონი სულ წვეთებად დაილია,
მთვარე ჩემს სარკმელთან გამთენიას.
მის მოსვლას პირიც რომ აღარ უჩანს,
თვალი იწროებზე დამრჩენია,
სულში ნაიარევს რა ვუშველო,
თორემ შავნისლები გზად მელიან.
No comments:
Post a Comment