ერთ დროს მზე მიფენდა ქვიშაზე ბადახშებს,
ქაფიდან ნაშობი ვიყავი ვენერა,
უკან დამყვებოდნენ მზის ნაზი სხივები
და თავს მევლებოდნენ მზის მთავარ სეფექალს.
მაგრამ ქარიშახლმა არია ნაპირი,
ზღვებიდან წამიღო, ბოროტთან მიმლალა,
მას მერე დამეტყო სახეზე ნაოჭი,
თვალების ზღვაურიც შორეთში მიმქრალა.
No comments:
Post a Comment