ოჰ, როგორ მინდა, რომ იწვოდე ჩემი ტრფიალით,
ამურმა ჩემი სიყვარულის ისრით განგგმიროს,
რომ გაიჟღინთო სიტკბოების ნაზი ნექტარით,
როგორც ფუტკარმა ჩემს ფურცლებზე დაიყვავილო.
და გავხდე შენთვის ერთადერთი და შეუცვლელი,
გადამიარო ყოველ დილას ფიქრის მიმინოდ,
და ქვეყნად არვის არ დაუთმო შენ ჩემი თავი,
არ გამიმეტო, არ დამტოვო მე უღიმილოდ.
No comments:
Post a Comment